Olumlu Ebeveyn Davranış ve Tutumları

Çocuğun Karakter Gelişimi Sürecinde Yer Alan Olumlu Ebeveyn Davranışları ve Tutumlarının İncelenmesi

Çocuğun fikirleri, ebeveynleri tarafından dinlendiğinde; çocuk, duygu ve düşüncelerinni ifade etmekten korkmamakta, anlattıkça duygu ve düşüncelerinin farkına varmakta böylelikle kendisini keşfetmekte, kendisini keşfettikçe ise neyin hoşuna gidip gitmediğini daha iyi ve daha net bir şekilde anlamaktadır. Bilindiği üzere kişi kendisini tanıdıkça ve keşfettikçe diğer insanları tanıması ve keşfetmesi de o denli kolaylaşacaktır. Kendisini rahatça ifade edebildiği sürece duygu ve düşüncelerini bastırma ihtiyacı duymayacak ve bundan kaynaklı herhangi bir iç çatışma yaşamadığı / yaşamayacağı için içi huzurla dolacak ve ani öfke patlamaları ya da ağlama krizleri yaşamayacaktır. Ani öfke patlamaları, ağlama krizleri çoğunlukla bastırılan duygu ve düşüncelerin eseridir.

Çocuğa seçme hakkı sunulduğunda; Çocuk, bir birey olduğunun, kendi kararlarını verebileceğinin farkında olacaktır. Seçimler kendisine ait olduğu için seçimlerinin sonucunu olumlu ya da olumsuz ayırt etmeden üstlenebilecek, bahanelere sığınmayacak, sonuçların sebeplerini kişilere / olaylara / nesnelere bağlama ihtiyacı duymayacaktır. Hatalarını kabul etmek konusunda daha cesur olacak ve seçme hakkına bağlı olarak gelişen sorumluluk bilinciyle iç görüsü de gelişecek ve hatalarını daha kolay fark edecek böylelikle hatalarına çözüm bulma süreci de daha da hızlanacak ve gelişecektir.

Yargılamadan, sorgulamadan ve öğüt vermeden çocuğun duygu ve düşünceleri tamamen olduğu gibi kabul edildiğinde; Çocuk duygu ve düşüncelerini, yargılanma korkusuyla anlatmaktan kaçınma tutumunu benimseme ihtiyacı duymayacaktır çünkü içtenlikle dinlendiğini görecek ve bundan sonra da tıpkı bu şekilde dinleneceğinin bilincinde olacaktır. Duygu ve düşüncelerinin değiştirilmeye çalışılmadan, yargılanmadan kabul edildiğini gördükçe öz güveni ve öz saygısı da artacaktır. Bunların sonucunda ise doğru olanın ne olduğunu fark edecek ve insanları yargılamama, onları öğütlerle boğmama tutumunu benimseyecektir. İnsanların ve kendisinin duygu ve düşüncelerini olduğu gibi dinleyecek ve kabul edecektir.

Çocukların herhangi bir yardımında / iyiliğinde teşekkür edildiğinde, çocuklardan bir şey istenirken rica edildiğinde, gerektiğinde onlardan özür dilendiğinde; Çocuk, büyükleri tarafından kendisine gösterilen böyle bir saygı karşısında mutlu olacak, öz saygısı artacak, diğer insanlarla bu şekilde iletişim kurmayı öğrenecek, kişiler arası ilişkilerinde yıkıcı değil yapıcı olmayı benimseyecektir.

Olaylara / kişilere objektif yaklaşıldığında, çocuğunu körü körüne savunmadığında; Çocuk, ailesinin onu çok sevmesine rağmen objektif bir tutum benimsediğini gördükçe, hataları göz ardı edilmedikçe, kendisine hatasını telafi etmesi için fırsat sunuldukça davranışlarını düzenleme yoluna gidecek, doğru ve yanlışı daha kolay ve daha net bir şekilde ayırt edebilecektir. Diğer insanlara karşı da daha tarafsız bir şekilde yaklaşacak, sevdiği kişilerin değil haklının yanında olacaktır bu da onun vicdanının her zaman rahat olmasını sağlayacak ve herhangi bir iç çatışma yaşaması ve buna bağlı olarak daha sonrasında kendisi ve çevresi açısından olumsuz sonuçlar doğurabilecek savunma mekanizmalarından kullanması ihtimali ortadan kalkacaktır.

Çocuğun bir birey olduğunun farkında olunduğunda; onun bir eşyasını alırken, onu öperken, ona sarılırken bile ondan izin istendiğinde; Bu oldukça önemlidir çünkü bu sağlandığı takdirde çocuk, sınırların önemini fark edecek ve o istemediği sürece kimsenin hatta ailesinin bile kendisinin sınırlarını geçemeyeceğini anlayacaktır ayrıca buna ek olarak başkalarının da sınırlarına saygı duymayı öğrenecektir. Bu da kişiler arası ilişkilerinde onu daha sevilen ve saygı duyulan biri yapacaktır.

Çocuğun her istediği oyuncağı almak yerine istediği şeyleri tasarlayabilmesine olanak sağlandığında ve çocuk bu konuda cesaretlendirildiğinde; Çocuk böylelikle hayal dünyasını geliştirdikçe yaratıcılığı artacak, yaratıcılığı arttıkça ise ortaya bir ürün bir fikir koymasının önü daha da açılacaktır. Ayrıca bunlara ek olarak her istediği alınmadığı için de şımarık / dürtüsel / doyumsuz / sabırsız biri olmayacak aksine elindekilerinin kıymetini daha çok bilen biri olacaktır.

Çocuğu mahcup etmekten, utandırmaktan, çocuğa ilgisiz davranmaktan kaçınıldığında; Çocuk, sosyal ortamlardan, yargılanma / alay edilme / küçümsenme korkusuyla kaçınmayacak, bu tür korku ya da kaygılar yaşamayacak, kendisine olan özgüveni artacak bunun sayesinde de daha atılgan ve cesaretli olacaktır.

Anne-baba arasında çocukla ilgili fikir ve / ya da davranış ve tutumla ilgili herhangi bir tutarsızlık olmadığında; Böylelikle çocuğun kafası karışmayacak, çocuk herhangi bir dengesizlik yaşamayacak, kendisini kapana kısılmış, ne yapacağını bilemez bir halde hissetmeyecek aksine bu denge ona huzur verecek ve sorumluluklarına, kendisini geliştirmeye daha çok odaklanabilecektir.

Çocuğa deneme-yanılma fırsatı sunulduğunda; Çocuk, hata yapma korkusu ya da kaygısı olmadan bir şeyleri denedikçe; doğruları keşfedecek, bir önceki denemesinde nerelerde yanlış yaptığını anlayacak bu yanlışları düzeltme süreci daha hızlı olacak ve deneme-yanılma tecrübesi arttıkça da daha fazla tecrübelenecektir. Tecrübesi arttıkça buna paralel olarak başarılı olma ihtimali de o denli artacaktır.